Katedra Mechanizacji Rolnictwa (1959-1970)

Od 1951 roku do 1959 roku Katedrą kierował prof. dr Zbisław Martini. W roku 1959 już w strukturach Wyższej Szkoły Rolniczej Katedra Maszynoznawstwa Rolniczego zostaje zamieniona na Katedrę Mechanizacji Rolnictwa.

Prof. Zdzisław Martini urodził się 20 maja 1912 r. we Lwowie. Studiował w Politechnice Lwowskiej na Wydziale Mechanicznym i na Wydziale Hutniczym. Pracę jako asystent rozpoczął na Wydziale Hutniczym w 1937 roku. W okresie wojny pracował w Dublanach. Po wyzwoleniu, w styczniu 1945 roku organizował pierwsze kursy traktorzystów oraz zaczynał współtworzyć pierwszy w Polsce Instytut Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie. W 1947 roku zostaje oddelegowany do organizacji Katedry Konstrukcji Maszyn Rolniczych Politechniki Wrocławskiej, a następnie organizował Wydział Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Wrocławskiej, który rozpoczyna swą działalność w 1953 roku.

Od 1951 do 1959 roku kieruje Katedrą Maszynoznawstwa Rolniczego na Wydziale Rolniczym. Mając gruntowne wykształcenie techniczne był wybitnym specjalistą z zakresu konstrukcji maszyn rolniczych. Pracując w Katedrze rozpoczął badania związane z mechanizacją terenów górzystych, a szczególnie interesował się wpływem narzędzi uprawowych na erozję mechaniczną gleby. Prof. Z. Martini w roku 1958 wraz z Wydziałem Mechanizacji Rolnictwa został przeniesiony na Politechnikę Poznańską, skąd przeszedł w 1961 roku do pracy w Akademii Rolniczej w Poznaniu, gdzie organizował Katedrę Maszynoznawstwa Rolniczego. W 1982 r. przeszedł na zasłużoną emeryturę, podejmując jednocześnie na pół etatu pracę w Instytucie Mechanizacji Rolnictwa Akademii Rolniczej w Poznaniu.

Prof. Zbisław Martini był doskonałym dydaktykiem, który wykształcił wielu specjalistów wysokiej klasy, którzy obecnie zajmują ważne miejsce w gospodarce narodowej. Prof. Z. Martini wypromował 16 doktorów, opiniował kilkanaście prac habilitacyjnych oraz kilkadziesiąt prac doktorskich. W swej długoletniej działalności wykazywał niewyczerpaną energię i zapał do twórczej pracy na polu naukowym i organizacji życia naukowego w Polsce oraz w kształceniu młodej kadry naukowej, co zawsze czynił z wielkim zamiłowaniem i oddaniem.
Profesor oddany bez reszty swemu powołaniu został odznaczony medalami 10-lecia, 30- lecia, Komisji Edukacji Narodowej, Zasłużony Nauczyciel PRL oraz orderami Polonia Restituta, Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski oraz Złoty Krzyż Zasługi. Był m. in. Członkiem Komitetu Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa PAN, Komitetu Zagospodarowania Ziem Górskich PAN, koordynatorem prac badawczych z dziedziny mechanizacji rolnictwa w terenach górskich, członkiem Zespołu Problemowego Filmu Badawczego w Rolnictwie i Leśnictwie -PAN. Uczestniczył w radach naukowych PIMR w Poznaniu i IMER w Warszawie.

Należy podkreślić, że do końca swoich dni profesor aktywnie uczestniczył w życiu naukowym Instytutu Mechanizacji Rolnictwa Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Był recenzentem wielu prac naukowych oraz konsultantem problemów badawczych. Profesor cieszył się olbrzymią sympatią wszystkich pracowników Instytutu Mechanizacji Rolnictwa będąc równocześnie wielkim autorytetem.

W roku akademickim 1959/60, poza Zbisławem Martinim, w Katedrze Mechanizacji Rolnictwa pracowali: Jan Bogdanowicz na stanowisku adiunkta, Mieczysław Drozd na stanowisku starszego asystenta oraz Eugeniusz Kamiński i Bolesław Pantera na stanowiskach asystentów. W latach 1960-1965 kuratorem Katedry był prof. dr Bolesław Święętochowski, a pełniącym obowiązki kierownika był dr inż. Jan Bogdanowicz. W roku 1964na stanowisku adiunkta został zatrudniony dr inż. Jan Aleksandrowski. Od 1965 roku kierownikiem Katedry był prof. dr hab. Jan Bogdanowicz. Do 1966 roku Katedra mieściła się w bardzo skromnych pomieszczeniach przy ulicy Norwida 25.

  Profesor Jan Bogdanowicz urodził się 27 maja 1925 r. w Hancewiczach na Polesiu. Studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej w latach 1946-1951, gdzie uzyskał dyplom mgr inż. w specjalizacji "mechanizacja rolnictwa". Na tym wydziale, ale już usytuowanym w strukturze organizacyjnej Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, uzyskał doktorat i habilitację. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1980 roku, a na stanowisko profesora zwyczajnego został powołany w 1990 roku.

Zainteresowania Profesora koncentrowały się głównie wokół spraw związanych z regionalnymi potrzebami w zakresie szeroko pojętej techniki rolniczej. Kierował tematem "Badania nad dostosowaniem techniki rolniczej do warunków górskich Sudetów", której celem było opracowanie zestawów maszynowych i postępowych technologii pracy w gospodarstwach górskich. Śmiało można mówić o stworzonej przez prof. J. Bogdanowicza szkole naukowej z zakresu mechanizacji rolnictwa w terenach górzystych. Zajmował się również problemami rolnictwa związanymi bezpośrednio z regionem Dolnego Śląska. Świadczą o tym 23 prace naukowe, których wyniki wdrożono do praktyki. lników, Kółek i Organizacji Rolniczych. Był członkiem Komitetu Techniki Rolniczej PAN, pełniąc funkcję przewodniczącego, a od 1994 roku - wiceprzewodniczącego Sekcji Mechanizacji Produkcji Rolniczej.
Trzecim obszarem zainteresowań prof. Jana Bogdanowicza były badania podstawowe dotyczące relacji między właściwościami fizycznymi roślin, a pracą maszyn rolniczych. Ogółem dorobek naukowy Profesora obejmuje 139 pozycji, w tym 104 publikacje i 35 opracowań nieopublikowanych. Współpracował z wieloma ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą. Był członkiem Rady Naukowej IBMER i przez wiele lat członkiem Rady Naukowej PIMR. W znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju kadry naukowo-technicznej, m.in. jako promotor 17 przewodów doktorskich oraz recenzent 18 rozpraw doktorskich, 16 habilitacyjnych oraz 6 wniosków o tytuł profesora.
Zasługą prof. Jana Bogdanowicza było zorganizowanie nowoczesnych studiów w zakresie mechanizacji rolnictwa i powołanie tego kierunku we Wrocławiu. Dzięki jego staraniom i ugruntowanej pozycji wybudowano obiekty Instytutu Mechanizacji Rolnictwa. Rozwój Instytutu zainicjowany przez Profesora spowodował, że Wydział Rolniczy we Wrocławiu ma prawo doktoryzowania i habilitowania w zakresie inżynierii rolniczej. Za swoją pracę prof. Jan Bogdanowicz otrzymał wiele odznaczeń, nagród i dyplomów, m.in. Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Budowniczy Wrocławia, medal Staszica oraz trzy nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

W 1964 rozpoczęto budowę nowych obiektów przy ulicy Chełmońskiego 37/41, którą ukończono w 1966 roku. Oddanie do użytku nowych pomieszczeń stworzyło odpowiednie warunki do rozwoju naukowego kadry i zakresu świadczonej dydaktyki.

Informacja prasowa z uroczystości oddania do użytku nowych pomieszczeń dla Katedry Mechanizacji Rolnictwa WSR we Wrocławiu (październik 1966)

W październiku br. uroczyście otwarto nowo zbudowany kompleks budynków dla Katedry Mechanizacji RolnW 1964 rozpoczęto budowę nowych obiektów przy ulicy Chełmońskiego 37/41, którą ukończono w 1966 roku. Oddanie do użytku nowych pomieszczeń stworzyło odpowiednie warunki do rozwoju naukowego kadry i zakresu świadczonej dydaktyki.   Informacja prasowa z uroczystości oddania do użytku nowych pomieszczeń dla Katedry Mechanizacji Rolnictwa WSR we Wrocławiu (październik 1966) > Katedra Mechanizacji Rolnictwa WSR we Wrocławiu (październik, 1966r.) Uroczyste otwarcie pomieszczeń Katedry Mechanizacji Rolnictwa (październik, 1966r.) Katedra do roku 1966 kształciła z zakresu maszynoznawstwa rolniczego studentów Wydziału Rolniczego i Zootechnicznego. Prowadzono także specjalizację magisterską z mechanizacji rolnictwa, rocznie dla 3-10 studentów Wydziału Rolniczego. W tym okresie na podkreślenie zasługuje bardzo życzliwy stosunek dyrektora naczelnego przedsiębiorstwa "Agroma" mgr inż. Zygmunta Millera, który pozwolił na stale wypożyczanie dla celów dydaktycznych najnowszego sprzętu maszynowego. Od 1967 roku główna działalność dydaktyczna koncentruje się na kształceniu studentów na Oddziale Mechanizacji Rolnictwa wchodzącym w skład struktury organizacyjnej Wydziału Rolniczego. Oddział ten posiadał oddzielną rekrutację studentów. Pracownicy Katedry realizowali nauczanie podstawowych i zawodowych przedmiotów technicznych. stopka